)
Pozorište Atelje 212 gostuje u Centru za kulturu Lazarevac danas u 20 časova sa predstavom “ MOJA TI“, Olge Dimitrijević u režiji Aleksandre Milavić Dejvis.
Uloge:
Svetlana Bojković, Gorica Popović, Tatjana Bošković, Sofija Juričan, Ivan Mihailović, Gorica Šutić.
Komad “ MOJA TI “ se bavi problemom starosne, ideološke i seksualne, te rodne diskriminacije. Protagonistkinje su starice, neke od njih partizanke, komunistkinje, lezbejke, majke, svakako žene koje su u doba liberalnog kapitalizma prinuđene na borbu sa najrazličitijim muškim kulturnim rodnim normativima i primerima ideološke degradacije vrednosti za koje su se ove žene ceo život borile. Grad biva rušen, nasilno pretvaran u noviji, moderniji, jeftiniji i isplativiji građevinski prostor, vrlo moguće pravno nelegalnih investitora. Privatni prostori starih žena bivaju oduzimani. Stara lica postaju smetnja, sporost i neporduktivni višak bez svrhe.
Reč je o melodramskoj strukturi vrlo prepoznatljivoj za dramske tekstove Olge Dimitrijević (Internat, Narodna drama, Radnici umiru pevajući). Jezik komada koketira sa kič estetikom popularne muzike, takođe prepoznatljivim elementom njenog dramskog pisma. Dimitrijević koristi grube rečenične formulacije koje neretko konstruiše kao parole, teze i političke iskaze umetnute u telo nelirskog (kvazi)poetskog teksta.
Muzika u predstavi će biti sačinjena od autorske muzike kompozitorke Đorđević, te od različitih citata, parafraza i referenci na poznate pesme. Rediteljski postupak je u najširem smislu zasnovan na čitanju komada kao dela epskih teatarskih praksi.
Pozorište Atelje 212 gostuje u Centru za kulturu Lazarevac danas u 20 časova sa predstavom “ MOJA TI“, Olge Dimitrijević u režiji Aleksandre Milavić Dejvis.
Uloge:
Svetlana Bojković, Gorica Popović, Tatjana Bošković, Sofija Juričan, Ivan Mihailović, Gorica Šutić.
Komad “ MOJA TI “ se bavi problemom starosne, ideološke i seksualne, te rodne diskriminacije. Protagonistkinje su starice, neke od njih partizanke, komunistkinje, lezbejke, majke, svakako žene koje su u doba liberalnog kapitalizma prinuđene na borbu sa najrazličitijim muškim kulturnim rodnim normativima i primerima ideološke degradacije vrednosti za koje su se ove žene ceo život borile. Grad biva rušen, nasilno pretvaran u noviji, moderniji, jeftiniji i isplativiji građevinski prostor, vrlo moguće pravno nelegalnih investitora. Privatni prostori starih žena bivaju oduzimani. Stara lica postaju smetnja, sporost i neporduktivni višak bez svrhe.
Reč je o melodramskoj strukturi vrlo prepoznatljivoj za dramske tekstove Olge Dimitrijević (Internat, Narodna drama, Radnici umiru pevajući). Jezik komada koketira sa kič estetikom popularne muzike, takođe prepoznatljivim elementom njenog dramskog pisma. Dimitrijević koristi grube rečenične formulacije koje neretko konstruiše kao parole, teze i političke iskaze umetnute u telo nelirskog (kvazi)poetskog teksta.
Muzika u predstavi će biti sačinjena od autorske muzike kompozitorke Đorđević, te od različitih citata, parafraza i referenci na poznate pesme. Rediteljski postupak je u najširem smislu zasnovan na čitanju komada kao dela epskih teatarskih praksi.