)
Preminula Božana Jovanović, velika dama svetske kostimografske scene.
Rođena je 1932. godine u Beogradu. Završila je Akademiju primenjenih umetnosti, odsek scenografije, kod prof. Milenka Šerbana. Posle diplomiranja, šest meseci je boravila u Parizu kod prof. Pola Kolena. U početku je radila kao scenograf i kostimograf, a kasnije se fokusirala samo na kostim, najpre u Jugoslovenskom dramskom, zatim u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, a od 1963.godine kostimograf je u Narodnom pozorištu u Beogradu, sve do penzionisanja.
U pozorištu Atelje 212 radila je kostim za 36 predstava, od kojih su najpoznatije „ Lulu “ ; „ Dama s kamelijama “ ; „Noć tribada “ ; „ Priče iz Bečke šume “ ; „ Veliko i malo “ ; „Knjeginje iz Foli Beržera “ ; „ Marija Stjuart “ ; „ Bekstvo “ ; „ Porodične priče “ ; „ Građanin plemić “ itd.
Božana Jovanović, suvereno je kreirala u okviru raznih kostimografskih stilova kao obeležjima raznih epoha, zemalja, autora, od helenskih tragičara do savremenih anti-dramatičara… Svojom analitičnošću i istančanim ukusom otkrivala je publici dramaturšku funkciju kostima, ne opisujući nego označavajući odnos između kostima i lika što je estetski kvalitet, ali i značajna podrška glumcu da se još prisnije srodi sa likom. Najsuptilnije poetično umeće iskazala je u baletima u kojima je uspevala da, takoreći, dematerijalizuje tkaninu što je inspirativno i oslobađajuće delovalo na telo baletskog igrača, a kostimografski učestvovalo u pokretu i ritmu predstave. Svaki njen profesionalni potez u operskim, dramskim i baletskim predstavama bio je, zapravo duhovni pečat velike umetnice.
Kostimografsko stvaralaštvo Božane Jovanović u vremenskom rasponu od skoro sedam decenija (1950-2017) sa oko 400 stotine premijernih ostvarenja (u pozorištima Srbije), nalazi se među vrhunskim dostignućima nekadašnje jugoslovenske pozorišne umetnosti ali je i njen udeo u predstavama koje su gostovale van granica sadašnjeg regiona – sticao visoke ocene i priznanja. Radila je u svim većim gradovima stare Jugoslavije, ali i u Moskvi, Berlinu, Briselu, Trstu, u Švedskom kraljevskom pozorištu, sarađujući sa istaknutim rediteljima.
Dobila je brojna priznanja među kojima su: Oktobarska nagrada, 1997; Sterijina nagrada 1978. i 2000-te godine; pet godišnjih i nagrada za životno delo Udruženja primenjenih umetnosti, četiri godišnje nagrade i Plaketa Narodnog pozorišta u Beogradu kao i nagrada na Festivalu „Joakim Vujić”, zatim, na Festivalu baleta u Ljubljani, na Danima komedije u Jagodini, pet godišnjih nagrada na Dečjem festivalu u Kotoru, godišnja nagrada pozorišta”Boško Buha”, godišnja nagrada Ateljea 212, Nagrada bijenala “Petar Pašić” za scensko stvaralaštvo 2000-te godine; Nagrada na Međunarodnom trijenalu scenskog kostima… Svojom plodnom stvaralačkom biografijom ispisala je blistave stranice istorije srpske kostimografije,ali su njena dela, takođe, ravnopravna sa vrhunskim svetskim kostimografskim ostvarenjima.
Preminula Božana Jovanović, velika dama svetske kostimografske scene.
Rođena je 1932. godine u Beogradu. Završila je Akademiju primenjenih umetnosti, odsek scenografije, kod prof. Milenka Šerbana. Posle diplomiranja, šest meseci je boravila u Parizu kod prof. Pola Kolena. U početku je radila kao scenograf i kostimograf, a kasnije se fokusirala samo na kostim, najpre u Jugoslovenskom dramskom, zatim u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, a od 1963.godine kostimograf je u Narodnom pozorištu u Beogradu, sve do penzionisanja.
U pozorištu Atelje 212 radila je kostim za 36 predstava, od kojih su najpoznatije „ Lulu “ ; „ Dama s kamelijama “ ; „Noć tribada “ ; „ Priče iz Bečke šume “ ; „ Veliko i malo “ ; „Knjeginje iz Foli Beržera “ ; „ Marija Stjuart “ ; „ Bekstvo “ ; „ Porodične priče “ ; „ Građanin plemić “ itd.
Božana Jovanović, suvereno je kreirala u okviru raznih kostimografskih stilova kao obeležjima raznih epoha, zemalja, autora, od helenskih tragičara do savremenih anti-dramatičara… Svojom analitičnošću i istančanim ukusom otkrivala je publici dramaturšku funkciju kostima, ne opisujući nego označavajući odnos između kostima i lika što je estetski kvalitet, ali i značajna podrška glumcu da se još prisnije srodi sa likom. Najsuptilnije poetično umeće iskazala je u baletima u kojima je uspevala da, takoreći, dematerijalizuje tkaninu što je inspirativno i oslobađajuće delovalo na telo baletskog igrača, a kostimografski učestvovalo u pokretu i ritmu predstave. Svaki njen profesionalni potez u operskim, dramskim i baletskim predstavama bio je, zapravo duhovni pečat velike umetnice.
Kostimografsko stvaralaštvo Božane Jovanović u vremenskom rasponu od skoro sedam decenija (1950-2017) sa oko 400 stotine premijernih ostvarenja (u pozorištima Srbije), nalazi se među vrhunskim dostignućima nekadašnje jugoslovenske pozorišne umetnosti ali je i njen udeo u predstavama koje su gostovale van granica sadašnjeg regiona – sticao visoke ocene i priznanja. Radila je u svim većim gradovima stare Jugoslavije, ali i u Moskvi, Berlinu, Briselu, Trstu, u Švedskom kraljevskom pozorištu, sarađujući sa istaknutim rediteljima.
Dobila je brojna priznanja među kojima su: Oktobarska nagrada, 1997; Sterijina nagrada 1978. i 2000-te godine; pet godišnjih i nagrada za životno delo Udruženja primenjenih umetnosti, četiri godišnje nagrade i Plaketa Narodnog pozorišta u Beogradu kao i nagrada na Festivalu „Joakim Vujić”, zatim, na Festivalu baleta u Ljubljani, na Danima komedije u Jagodini, pet godišnjih nagrada na Dečjem festivalu u Kotoru, godišnja nagrada pozorišta”Boško Buha”, godišnja nagrada Ateljea 212, Nagrada bijenala “Petar Pašić” za scensko stvaralaštvo 2000-te godine; Nagrada na Međunarodnom trijenalu scenskog kostima… Svojom plodnom stvaralačkom biografijom ispisala je blistave stranice istorije srpske kostimografije,ali su njena dela, takođe, ravnopravna sa vrhunskim svetskim kostimografskim ostvarenjima.