)
Na današnji dan 22. januara 1924 godine rodila se Mira Trailović, dugogodišnja upravnica Pozorišta Atelje 212.
Donkihotovski borac, gvozdena dama, tigrica sa baršunastim kandžama, pozorišna lavica, diplomata, poslovna , odlučna, preduzimljiva, dovitljiva, vešta, ljubazna, perfekcionista, „ velika mama “, svetska žena, žena sa maskom, najposlovnija žena jugoslovenskih pozorišta, fenomen ! samo su neki od epiteta koji su se vezivali za ime Mire Trailović.
Francuski kritičar nazvao ju je „ buldožer u vizonu “ metaforu koju je ona objasnila kao njenu težnju ka luksuzu građanskog porekla, s jedne strane, a s druge – ogromnu energiju, ravnu buldožeru sa balkanskih njiva.
U doživljaju Ljubomira Simovića ona je „ eruptivna kao vulkan “.
U svom duhu, Borislav Mihajlović Mihiz daje ovaj sažeti opis : „ Ona ima autentični šarm svetske dame, radni kapacitet jednog amalina, komunikacionu frekvenciju moćne radio – stanice, informisanost jedne enciklopedije i prirodnu upornost jednog kompresora . Govori sve važne evropske jezike, čak i one koje ne zna. Ima kockarski smisao za rizik, veoma diskretno korigovan domaćičkom opreznošću “ .
Ežen Jonesko, na pitanje šta je video u Beogradu u koji je, 1971, došao kao gost Ateljea 212 : „ Miru Trailović . Zar to nije sasvim dovoljno “.
Karijeru je počela kao spiker Radio Beograda, reditelj i urednik u dramskoj sekciji, u međuvremenu postala student Muzičke akademije i Visoke filmske škole, kao i predavač radio-režije na Pozorišnoj akademiji. Rediteljka, dugogodišnja upravnica i jedan od osnivača Ateljea 212 (1956), Bitefa (1967) i Bitef teatra (1989) bila je i umetnički direktor Međunarodnog pozorišnog festivala u Nansiju i dobitnica francuskog ordena Legija časti.
Sve je to u svojoj kreativnoj i intelektualnoj radoznalosti bila Mira Trailović, pa je sasvim jasna i njena izjava da je tek dolaskom u Atelje 212 završila lutanja po svojoj ličnosti.
Danas velika scena Pozorišta Atelje 212 ponosno nosi njeno ime “ Mira Trailović “ .
Na današnji dan 22. januara 1924 godine rodila se Mira Trailović, dugogodišnja upravnica Pozorišta Atelje 212.
Donkihotovski borac, gvozdena dama, tigrica sa baršunastim kandžama, pozorišna lavica, diplomata, poslovna , odlučna, preduzimljiva, dovitljiva, vešta, ljubazna, perfekcionista, „ velika mama “, svetska žena, žena sa maskom, najposlovnija žena jugoslovenskih pozorišta, fenomen ! samo su neki od epiteta koji su se vezivali za ime Mire Trailović.
Francuski kritičar nazvao ju je „ buldožer u vizonu “ metaforu koju je ona objasnila kao njenu težnju ka luksuzu građanskog porekla, s jedne strane, a s druge – ogromnu energiju, ravnu buldožeru sa balkanskih njiva.
U doživljaju Ljubomira Simovića ona je „ eruptivna kao vulkan “.
U svom duhu, Borislav Mihajlović Mihiz daje ovaj sažeti opis : „ Ona ima autentični šarm svetske dame, radni kapacitet jednog amalina, komunikacionu frekvenciju moćne radio – stanice, informisanost jedne enciklopedije i prirodnu upornost jednog kompresora . Govori sve važne evropske jezike, čak i one koje ne zna. Ima kockarski smisao za rizik, veoma diskretno korigovan domaćičkom opreznošću “ .
Ežen Jonesko, na pitanje šta je video u Beogradu u koji je, 1971, došao kao gost Ateljea 212 : „ Miru Trailović . Zar to nije sasvim dovoljno “.
Karijeru je počela kao spiker Radio Beograda, reditelj i urednik u dramskoj sekciji, u međuvremenu postala student Muzičke akademije i Visoke filmske škole, kao i predavač radio-režije na Pozorišnoj akademiji. Rediteljka, dugogodišnja upravnica i jedan od osnivača Ateljea 212 (1956), Bitefa (1967) i Bitef teatra (1989) bila je i umetnički direktor Međunarodnog pozorišnog festivala u Nansiju i dobitnica francuskog ordena Legija časti.
Sve je to u svojoj kreativnoj i intelektualnoj radoznalosti bila Mira Trailović, pa je sasvim jasna i njena izjava da je tek dolaskom u Atelje 212 završila lutanja po svojoj ličnosti.
Danas velika scena Pozorišta Atelje 212 ponosno nosi njeno ime “ Mira Trailović “ .