)
Slobodan Mašić, velikan grafičkog dizajna, arhitekta, nezavisni izdavač, svojstveni revolucionar, preminuo je 25. maja u Beogradu, u 76. godini.
Rođen 3. septembra 1939. godine u Beogradu, diplomirao je na arhitektonskom fakultetu Beogradskog univerziteta 1964. godine. Zajedno sa suprugom Savetom Mašić, osniva Nezavisna izdanja 1966. godine, a iste godine stvara i svoj prvi plakat, povodom izložbe Radomira Damjanovića Damjana u Domu omladine Beograda. Jedan je od osnivača Grifona – godišnje smotre dizajna Grafičkog kolektiva (tada pod imenom Kontakt). Izlagao je na brojnim izložbama u Švajcarskoj, Italiji, Finskoj, Japanu, SAD-u i širom bivše Jugoslavije. Dobitnik je nekoliko domaćih i internacionalnih nagrada (Bijenale Brno, Oktobarski salon, Majski salon itd.).
Ako je po Maršalu Makluanu, „the medium is the message“, onda je, po Slobodanu Mašiću, dizajn oblik mišljenja. Šta to znači? Ništa osim ovoga: grafički dizajn Slobodana Mašića nije „ambalaža“ u koju se ugodno smešta izvesna poruka pisane reči (u čiji smisao dizajner ne ulazi), već naprotiv, medij koji intezitet svoje i samo njemu svojstvene poruke pojačava priključujući sebi sadržaj drugog medija – u ovom slučaju pisane reči. […] Jer, sadržaj dizajna jeste tekst, ali i sadržaj teksta jeste dizajn.
Bogdan Tirnanić, katalog izložbe, 1971.
Mašić se približava grafičkom dizajnu putem dvojne uloge diplomiranog arhitekte i likovnog kritičara – urednika beogradskih studentskih listova Student i Vidici. Mnogostruke uloge unutar beogradskog društva profilišu se postupno i uporedno. Srećemo ga kao predstavnika tehničkih fakulteta u okviru Studentskog saveza Beogradskog univerziteta, kao govornika na javnim panelima Doma omladine pa kao osnivača opozicionog lista, ili pak grafičkog urednika levičarskih Susreta. Svoje literarno obrazovanje, kako je sam isticao, stekao je zahvaljujući poznanstvima i dugim razgovorima sa ljudima iz literarnog miljea, poput Milorada Pavića, Vaska Pope, Zorana Gluščevića, itd.
Zajedno sa suprugom Savetom Mašić, 1966. godine osniva samostalnu, alternativnu izdavačku kuću Nezavisna izdanja, koja će ukupno objaviti preko pet stotina naslova. Kao arhitekta – grafički dizajner, počinje sa radom sredinom 1960-ih godina. U saradnji sa Savetom Mašić, Borom Ćosićem i Dragošem Kalajićem, 1968. godine osniva grafičko-arhitektonski Studio Structure. U ulozi grafičkog dizajnera, sa piscem Borom Ćosićem će sarađivati na neoavangardnom časopisu Rok – časopisu za estetičko ispitivanje stvarnosti, oblikovaće časopis Umetnost, kao i prvi broj zagrebačke publikacije Enciklopedia moderna.
Grafički će oblikovati i filmove crnog talasa poput Ranih radova Želimira Žilnika i Nevinosti bez zaštite Dušana Makavejeva. Sa suprugom Savetom radiće plakate i kataloge za izložbe, pozorišne manifestacije i institucije poput Ateljea 212, Bitefa, Festa, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Muzeja afričke umetnosti, sarađujući povremeno sa Domom omladine, Muzejom savremene umetnosti i beogradskim Studentskim kulturnim centrom.
Često je putovao u Zagreb kako bi koristio usluge tamošnje radionice za sito štampu pri Studentskom centru i provodio vreme sa Ivanom Piceljem, Eugenom Felerom, Dimitrijem Bašičevićem, Radoslavom Putarem.
Njegov žar, slobodarski i oštroumni duh ostaće zauvek sa nama.
http://www.designed.rs/intervju/slobodan_masic
Slobodan Mašić, velikan grafičkog dizajna, arhitekta, nezavisni izdavač, svojstveni revolucionar, preminuo je 25. maja u Beogradu, u 76. godini.
Rođen 3. septembra 1939. godine u Beogradu, diplomirao je na arhitektonskom fakultetu Beogradskog univerziteta 1964. godine. Zajedno sa suprugom Savetom Mašić, osniva Nezavisna izdanja 1966. godine, a iste godine stvara i svoj prvi plakat, povodom izložbe Radomira Damjanovića Damjana u Domu omladine Beograda. Jedan je od osnivača Grifona – godišnje smotre dizajna Grafičkog kolektiva (tada pod imenom Kontakt). Izlagao je na brojnim izložbama u Švajcarskoj, Italiji, Finskoj, Japanu, SAD-u i širom bivše Jugoslavije. Dobitnik je nekoliko domaćih i internacionalnih nagrada (Bijenale Brno, Oktobarski salon, Majski salon itd.).
Ako je po Maršalu Makluanu, „the medium is the message“, onda je, po Slobodanu Mašiću, dizajn oblik mišljenja. Šta to znači? Ništa osim ovoga: grafički dizajn Slobodana Mašića nije „ambalaža“ u koju se ugodno smešta izvesna poruka pisane reči (u čiji smisao dizajner ne ulazi), već naprotiv, medij koji intezitet svoje i samo njemu svojstvene poruke pojačava priključujući sebi sadržaj drugog medija – u ovom slučaju pisane reči. […] Jer, sadržaj dizajna jeste tekst, ali i sadržaj teksta jeste dizajn.
Bogdan Tirnanić, katalog izložbe, 1971.
Mašić se približava grafičkom dizajnu putem dvojne uloge diplomiranog arhitekte i likovnog kritičara – urednika beogradskih studentskih listova Student i Vidici. Mnogostruke uloge unutar beogradskog društva profilišu se postupno i uporedno. Srećemo ga kao predstavnika tehničkih fakulteta u okviru Studentskog saveza Beogradskog univerziteta, kao govornika na javnim panelima Doma omladine pa kao osnivača opozicionog lista, ili pak grafičkog urednika levičarskih Susreta. Svoje literarno obrazovanje, kako je sam isticao, stekao je zahvaljujući poznanstvima i dugim razgovorima sa ljudima iz literarnog miljea, poput Milorada Pavića, Vaska Pope, Zorana Gluščevića, itd.
Zajedno sa suprugom Savetom Mašić, 1966. godine osniva samostalnu, alternativnu izdavačku kuću Nezavisna izdanja, koja će ukupno objaviti preko pet stotina naslova. Kao arhitekta – grafički dizajner, počinje sa radom sredinom 1960-ih godina. U saradnji sa Savetom Mašić, Borom Ćosićem i Dragošem Kalajićem, 1968. godine osniva grafičko-arhitektonski Studio Structure. U ulozi grafičkog dizajnera, sa piscem Borom Ćosićem će sarađivati na neoavangardnom časopisu Rok – časopisu za estetičko ispitivanje stvarnosti, oblikovaće časopis Umetnost, kao i prvi broj zagrebačke publikacije Enciklopedia moderna.
Grafički će oblikovati i filmove crnog talasa poput Ranih radova Želimira Žilnika i Nevinosti bez zaštite Dušana Makavejeva. Sa suprugom Savetom radiće plakate i kataloge za izložbe, pozorišne manifestacije i institucije poput Ateljea 212, Bitefa, Festa, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Muzeja afričke umetnosti, sarađujući povremeno sa Domom omladine, Muzejom savremene umetnosti i beogradskim Studentskim kulturnim centrom.
Često je putovao u Zagreb kako bi koristio usluge tamošnje radionice za sito štampu pri Studentskom centru i provodio vreme sa Ivanom Piceljem, Eugenom Felerom, Dimitrijem Bašičevićem, Radoslavom Putarem.
Njegov žar, slobodarski i oštroumni duh ostaće zauvek sa nama.
http://www.designed.rs/intervju/slobodan_masic